Papa, Mama en Joy Kroes zijn thuis!

Dinsdag 18 december stonden wij om 16:30u op Schiphol, klaar voor de grote reis. Aan de balie werden wij volledig doorgechecked naar Maseru.

De vluchten verliepen soepel, zonder vertraging. Tijdens de laatste vlucht van Johannesburg naar Lesotho realiseerden wij ons dat het nu echt zou gaan gebeuren. Alle eerdere “angsten” deden na lange tijd weer van zich horen: Heeft ze het daar wel goed gehad? Is ze echt zo schattig als op de foto? Wat vindt ze van ons? Zou ze ons wel accepteren? Wil ze wel met ons mee? Hoe zal de terug-vliegreis verlopen, gaat dat wel goed? Zal ze het begrijpen? Wat als dit, en wat als dat?

Toen we eenmaal (op woensdag 19 december) na de landing op Lesothaanse bodem stonden en om ons heen keken, werden we overdonderd door de schoonheid van het landschap en de oorverdovende stilte. Wat een prachtig land, wat een prachtige lucht en wat een heerlijk weer, zo uit de Hollandse koude winter. Wij hadden gehoord dat het de week ervoor alleen maar had geregend, maar nu leek het alsof de zon zelf ons begroette.
Aldaar werden we opgewacht door een dame die ons de gehele reis verder zou begeleiden, samen met een andere dame van de overheid.

Rond 17:00h waren wij in Lancers Inn, ons verblijf. Op zichzelf een bijzonder centrale en gunstige plek om te zitten. Wij hadden een moderne traditionele hut die van alle gemakken was voorzien. Lancers Inn is een prettige plek om met de kinderen te verblijven. Want een groot voordeel van onze hutjes/bungalows van Lancers Inn is dat deze in een cirkel zijn opgesteld rond een grasveld met maar 1 in- en uitgang. Dit maakt de ruimte erg kindvriendlijk. Midden in dit grasveld staat een tafel met stoelen waar wij vaak met Joy hebben gezeten en gespeeld.

De volgende dag, donderdag 20 december om 08:30h zijn wij naar het district Leribe gereden. Onderweg hebben wij genoten van alles wat het landschap te bieden had: het is zo overdonderend mooi. In de winter kan het in Lesotho ook koud en grauw zijn, maar nu keken wij onze ogen uit. Totaal duurde de reis naar het kindertehuis 2 uur. We waren erg verrast dat wij er al waren en van alles waarvan je denkt dat je gaat doen, zeggen of voelen, blijft niets meer van over.

Wij maakten kennis met beide verzorgers van Joy. Een bijzonder aardig echtpaar en zachte mensen, zoals men overigens in geheel Lesotho lijkt te zijn. Zij hebben ongeveer tussen de 25 en 30 kinderen onder hun hoede. En toen eindelijk de lang verwachte ontmoeting.

Zaterdag 22 december begon de terugreis. Joy hielp graag mee om spullen in de koffer te zetten en zij had ook haar eigen rugtasje waar zij alles wat voor haar belangrijk was in had gezet. Ook de terugreis is prima verlopen. Alle knopjes en tv-schermpjes in het vliegtuig bleken een uitermate succesvol speelgoed voor onze kleine meid.

Zondag 23 december aankomst op Schiphol.

Ontvangst van familie en enkele vrienden.

Heel fijn om thuis te zijn!

Joy is zo lief en heel erg slim. Het gaat heel erg goed samen. En meneer Calvé zou erg trots op haar zijn, want dit meiske houdt heel erg veel van een "brood met pindakaas", zo mooi als zij dat al kan uitspreken.

En nu verder. Wij zien een prachtig leven voor ons met lieve Joy. Jij bent onze schat! En wij houden heel veel van jou! Dit was ons mooiste Kerst ooit!

Mama en Papa.